Outback 1 (Kings Canyon)

We moeten vandaag (maandag) om half 4 opstaan omdat onze vlucht naar Uluru, in de staat Northern Territory, om 7 uur vertrekt. Het is ongeveer drie uur vliegen naar de Out Back. Na een uur vliegen zien we onder ons alleen nog maar rode vlaktes, soms met wat bergen en soms met een strookje groen, daar zal waarschijnlijk een rivier lopen en heel soms een weg. Prachtig om te zien. Wanneer we gaan dalen verwacht ik dat we Uluru (Ayers Rock) ergens kunnen zien en ja hoor, wat een geweldig gezicht. Uluru is een enorme rots midden in de woestijn, hij is 3,5 k.m. lang en 350 meter hoog. Ik ben er echt van onder de indruk. Dit was voor mij de grootste reden om naar Australië te willen gaan en ik weet meteen dat dit het hoogte punt is van onze reis. Als we uit het vliegtuig stappen hebben we meteen een zwerm vliegjes op ons gezicht zitten, dat schijnt hier normaal te zijn. Gelukkig verkopen ze een soort bivakmutsen van gaas, dan blijven de vliegjes daar op zitten. Werkt prima en het staat nog leuk ook, NOT. Hahahahah.
Nadat we op het vliegveld onze auto hebben opgehaald, rijden we van Uluru in 3 uur naar de Kings Canyon door prachtige rode landschappen. Ineens duikt er voor ons een kleinere Uluru op, geweldig. Verder komen we drie uur lang ongeveer tien tegenliggers tegen en twee koeien, dat is het. Maar wat een prachtige route om te rijden. Bij Kings Canyon verblijven we in een klein resort en omdat we morgenochtend pas kunnen gaan wandelen rest ons niks anders dan in het zwembad te gaan liggen, heerlijk als het 40 graden is.

De volgende ochtend, gisteren dus, zitten we al weer om 6 uur aan het ontbijt. We willen de Kings Canyon lopen. Hier moet je voor 9 uur ‘s ochtends aan starten i.v.m. de hitte, daarna is de toegang afgesloten. Het eerste stuk is 500 treden (van rotsblokken) naar boven, we zijn nu al blij dat we om 7 uur zijn begonnen want het is nu nog maar 28 graden. Eenmaal boven aangekomen is het uitzicht over de woestijn geweldig, je kan zo ontzettend ver weg kijken. Langzaamaan lopen we naar de canyon toe, alles om ons heen is van rood steen met hier en daar een boompje. Het is zo ontzettend mooi, dat heb ik maar 100 keer tegen Peter gezegd.

De Canyon was uiteraard een stuk kleiner dan de Grand Canyon maar wat ik wel bijzonder vond is dat het niet uitmaakte hoe het licht op de stenen schijnt, het blijft geweldig mooi rood. Daarna komen we bij de garden of Eden, bizar dat er op zo’n hoogte en in zo’n droogte toch nog een klein slootje te vinden is met allemaal bomen en planten er omheen. Na drie uur staan we moe maar voldaan weer beneden en begint het inderdaad een stuk warmer te worden. Maar wij mogen lekker met onze auto met airco weer terug rijden naar Uluru.