New Orleans

Wat een leuke wijk wonen wij in voor de komende dagen. De wijk bestaat uit allemaal verschillende kleuren Shotgun huisjes met hier en daar op de hoek van de straat een bakker, café of restaurantje. Wij blijven hangen bij een van de bakkertjes om een lekker taartje te eten voor Peters verjaardag. Vanaf het terras bekijken we een beetje het dagelijkse leven van de mensen die hier wonen.

Van onze wijk lopen we door het French Quarter heen met mooie panden met gietijzeren balkons naar de French Market. Daar doen we eerst maar weer even een drankje want het is bloody hot en het zweet gutst ons van de kop.

Voor de lunch eten we een po-boy, een geroosterd stokbroodje met sla, augurk, tomaat en gefrituurde oesters voor Peter en voor mij gefrituurde alligator. De po-boy werd in New Orleans uitgevonden tijdens een 4 maanden durende staking van het openbaarvervoerbedrijf. Een restauranteigenaar deelde gratis deze broodjes uit aan de stakers die gekscherend poor boys werden genoemd. Later is dit verbasterd naar po-boy.

De rest van de middag slenteren we rustig door de wijk, want een bijzondere stad is dit, niet te vergelijken met andere steden. 

Voor Peters verjaardag eten we vanavond bij Compère Lapin, de chef heeft een James Beard award gewonnen dus we gaan er van uit dat we hier lekker kunnen eten. Onze verwachting wordt meer dan waar gemaakt, Peter eet crabfingers en daarna fried chicken en ik gazpacho van watermeloen en steak. Traditionele southern gerechten maar waaraan de kok een geheel eigen moderne twist heeft gegeven. Kortom, heerlijk!