Inmiddels in Tulum
Zo dat waren de dagen wel.
Eergisteren zijn we door de bergen terug gereden van San Cristobal naar Palenque. Palenque bleek nogal een saai dorpje te zijn. Alle hotels waren bij elkaar gebouwd en daar was meteen het meeste keus uit restaurants. We eten 's avonds bij een restaurant die van een Duitse-Mexicaan blijkt te zijn. Lekker garnalen, nog twee dagen flink plezier van gehad, vanwege een voedselvergiftiging.
Toch besloten vanaf Palenque naar Bacalar te rijden, althans Peter rijden ik liggend op de achterbank. Onderweg krijgen we een klapband omdat er weer eens een flinke kuil in de weg zat. Band en velg naar z'n grootje! Geluk bij een ongeluk, drie meter verderop zat toevallig een Taller (bandenboer), zij hebben ons geholpen de reserveband erop te leggen, dus we konden redelijk snel weer verder. Wel met maximaal 80 km per uur want het was een thuiskomertje.
De dag erna nog niet hersteld, maar toch besloten om door te rijden naar Tulum. Maar niet nadat we het thuiskomertje hebben laten vervangen door een nieuwe velg en band. Gelukkig ging dat voorspoedig en uiteraard meteen een nieuw Spaans woord geleerd, llanta = band. In Tulum blijven we de laatste dagen. Het lijkt een leuk plaatsje, maar wel veel Amerikaanse jonge toeristen.
Eergisteren zijn we door de bergen terug gereden van San Cristobal naar Palenque. Palenque bleek nogal een saai dorpje te zijn. Alle hotels waren bij elkaar gebouwd en daar was meteen het meeste keus uit restaurants. We eten 's avonds bij een restaurant die van een Duitse-Mexicaan blijkt te zijn. Lekker garnalen, nog twee dagen flink plezier van gehad, vanwege een voedselvergiftiging.
Toch besloten vanaf Palenque naar Bacalar te rijden, althans Peter rijden ik liggend op de achterbank. Onderweg krijgen we een klapband omdat er weer eens een flinke kuil in de weg zat. Band en velg naar z'n grootje! Geluk bij een ongeluk, drie meter verderop zat toevallig een Taller (bandenboer), zij hebben ons geholpen de reserveband erop te leggen, dus we konden redelijk snel weer verder. Wel met maximaal 80 km per uur want het was een thuiskomertje.
De dag erna nog niet hersteld, maar toch besloten om door te rijden naar Tulum. Maar niet nadat we het thuiskomertje hebben laten vervangen door een nieuwe velg en band. Gelukkig ging dat voorspoedig en uiteraard meteen een nieuw Spaans woord geleerd, llanta = band. In Tulum blijven we de laatste dagen. Het lijkt een leuk plaatsje, maar wel veel Amerikaanse jonge toeristen.
Charlie Chaplin had zo'n sketch als glashersteller.
Dat zal als patient een belabberde terugreis geweest zijn.
Het is wel een verhaal dat blijft. Beterschap